Zdjęcie: Katarzyna Szumska
Katarzyna Kozyra
rzeźbiarka, fotografka, autorka performansów, filmów, instalacji wideo oraz akcji artystycznych. Absolwentka Wydziału Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1998 roku odbyła gościnnie studia podyplomowe w Hochschule für Graphik und Buchkunst w Lipsku, w pracowni Nowych Mediów u prof. Helmuta Marka. Działania Kozyry przyczyniły się do powstania tzw. sztuki krytycznej, a także miały istotny wpływ na kształt współczesnej kultury, będąc nieraz punktem wyjścia do szerszej dyskusji. Laureatka m.in. nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (Warszawa 2011) i Paszportu „Polityki” (Warszawa 1997). Stypendystka DAAD (Berlin 2003) oraz Fundacji Kościuszkowskiej (Nowy Jork 2000). W 1999 roku otrzymała honorowe wyróżnienie na 48. Biennale Sztuki w Wenecji za instalację wideo „Łaźnia męska” prezentowaną w Polskim Pawilonie. W 2011 roku uzyskała stopień doktora na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2013 roku „Huffington Post” zaliczył Katarzynę Kozyrę do grona dziesięciu najważniejszych artystek nowego milenium. W 2014 roku została laureatką czwartej edycji Nagrody Filmowej Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie za pomysł filmu eksperymentalnego „Projekt X”.
W 2012 roku artystka otworzyła Fundację Katarzyny Kozyry, która spośród innych fundacji zajmujących się sztuką współczesną, wyróżnia się koncentrując swoje działania na wspieraniu aktywności kobiet w obszarze kultury i sztuki, podejmując projekty o znaczącym wymiarze społecznym oraz artystycznym.
Zdjęcie: Andrzej Świetlik
Anda Rottenberg
dyplom z historii sztuki uzyskała w 1970 (Uniwersytet Warszawski), a działalność krytyczną rozpoczęła w roku 1966, w latach 1973-1986 była związana naukowo z Instytutem Sztuki PAN. Autorka artykułów i esejów publikowanych w większości języków europejskich oraz japońskim i koreańskim, a także książek, w tym: Sztuka w Polsce 1945-2005 (2005, 2020), Przeciąg - teksty o polskiej sztuce lat 80 (2009), Proszę bardzo (2009, 2021), Już trudno (wywiad Doroty Jareckiej, 2014), Berlińska depresja (2017), Lista (2019), From Poland with Love (w jęz. angielskim, 2019), Zbliżenia, szkice o polskich artystach (2020) oraz licznych monografii i albumów o twórcach polskich i zagranicznych.
Od roku 1980 kuratorka i współkuratorka około stu wystaw polskich i międzynarodowych. Komisarz Pawilonu Polskiego na Biennale Sztuki w Wenecji 1993 – 2001 oraz polskiego udziału w Biennale Sao Paulo 1997, 2002, 2004, 2006.
Założycielka m.in. Fundacji EGIT (1986), Soros Center of Contemporary Art, Warszawa (1992), Fundacji Instytut Promocji Sztuki (1995); dyrektorka Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie (1993-2001), Przewodnicząca Rady Programowej i Dyrektor Programowa Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (2005-2007).
Aktualnie prowadzi autorską audycję Andymateria w Radiu TOK FM i Dział Kultury w miesięczniku Vogue Polska. Działa także jako niezależna autorka i kuratorka.
Zdjęcie: Olena Mart
Asia Tsisar
ur. w 1992 r. Absolwentka wydziału kulturoznawstwa Akademii Kultury w Charkowie. Obecnie prowadzi studia doktoranckie na tym wydziale oraz jest studentką programu magisterskiego Studium Europy Wschodniej na Uniwersytecie Warszawskim. Kuratorka, badaczka sztuki współczesnej, specjalizuje się na relacjach pomiędzy sztuką a polityką w krajach Europy Środkowej i Wschodniej oraz na transformacji kultury po upadku komunizmu. Kuratorka wystawy „Szybko rozpuszczalny czas” o sztuce ukraińskiej lat 90. (Narodowy Kulturalno-Artystyczny i Muzealny Kompleks „Mystetskyi Arsenal”, Kijów, 2018) oraz badania relacji reżimu politycznego a nurtów sztuki współczesnej w Białorusi (Galeria „Y”, Minsk. Przy współpracy CEC Artslink, 2018-2019). Realizowała projekty kuratorskie w Polsce, Niemczach, Ukrainie, Białorusi i innych krajach. Współpracuję z Fundacją Katarzyny Kozyry.